Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje (13.01.2016) Studnička

Druhdy namakamy w zjawnych rumach, zwjetša wonka, móžnosće, so napić abo so z wodu trochu wočerstwić. Wosebje w lěću je to něšto rjane a wužiwarja ničo njepłaći. Němsce rěka tajka připrawa za pitnu wodu “Trinkbrunnen”. A serbsce? “Brunnen” je studnja, ale hodźi so na někajke wašnje słowny korjeń werba pić do serbskeho wotpowědnika “Trinkbrunnen” zapřijeć? W někotrych serbskich słownikach namakamy pomjenowanja kaž “pitny bónčk”, “pitne sudobjo” abo “pitna škleńca”, ale w tekstach, to rěka we woprawdźe wužiwanej formje serbšćiny, tute wurazy njewustupuja. Po mojim měnjenju tež njejsu prawje tworjene, wšak njehodźa so škleńcy, bónčki a druhe sudobja pić (hinak hač pitna woda abo pitne mloko), ale pijemy jenož z nich. Tohodla njebych wutworiła někajku “pitnu studnju” abo “studnju za piće abo k piću”. Namjetuju město toho słowo “studnička”. – Mjeztym namakamy tajke studnički w někotrych šulach, haj samo pola Serbow. Tak dósta na přikład Pančanska zakładna šula hakle njedawno tajku studničku darjenu. Starši a wučerjo so tuž nadźijeja, zo móža so šulerjo tež dopołdnja w přestawkach stajnje napić.