Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje (16.09.2015) „Stoßgebet“

Awtorki rěčnych kućikow dóstawaja husto z rěčneje praksy namjety - a jim sposrědkuja so ideje za dalše přinoški, kotrež wězo tež dźakownje přijimuja. Tak tež njedawno, jako zazwoni młoda serbska wučerka a so wopraša, kak móhli do serbšćiny přełožić němsku zestajenku „Stoßgebet“. Jedna so potajkim wo krótku modlitwu, kotraž so we wosebje kritiskej abo napjatej situaciji artikuluje – so posłownje „wustorči“. Wšitcy runje tajke situacije znajemy: smy rozhorjeni, nerwozni – snano krótko před pruwowanjom abo někajkej wažnej rozmołwu – a spěšnje někajke přeće wuprajimy. Posłowny přełožk by tuž rěkał wudyrna abo wustorčena modlitwa, štož je pak skerje njelepe. Bych tuž z pomocu diminutiwa zwurazniła, zo je němske „Stoßgebet“ serbsce „modlenčko“ – štož něžnje wopisuje wonu krótku, we wosebitej situaciji formulowanu próstwu. Tež małostnikaj zdychnjenčko abo stonančko, wobaj zapisanej w němsko-hornjoserbskim słowniku jako ekwiwalentaj za němske „Stoßseufzer“, bych w tutym konteksće akceptowała.