Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje (12.08.2015) „Bičbul“

Prózdniny tu su, słónco smali a dowolnikow ćehnje k morju a do kupjelow. Nimo płuwanja, do wody skakanja a nurjenja wabja tam tež hišće dalše móžnosće towaršliweje sportoweje zaběry. Serbski rozhłós je njedawno za to wulosował trěbne utensilije: hru wobstejacu z dweju pałkow a gumijoweho bulika. Pałki tajkich hrow móža być z drjewa abo plastika, su kusk wjetše hač tajke za blidotenis a zwjetša rjenje pisane. Hraje so podobnje kaž pjerkobul abo badminton, gumijowy bulik wšak ma při tym lěpšinu, zo jón wětřik při brjoze tak lochko njewotnjese a zo płuwa, hdyž raz do wody padnje. Němsce rěka to Beachball – a serbsce? Podobnje kaž je so hižo zadomił bičwolejbul, tak móhli tomu bjeze wšeho rjec bičbul, a to drje so hladajo na němske pomjenowanje najjednorišo spomjatkuje. Hdyž pak pomyslimy na podobnosć hry na blidotenis, wšak bychmy tež wo přibrjóžnym tenisu rěčeć móhli. Paralelu namakamy w pólšćinje, hdźež hraja prózdninarjo nětko při brjoze Baltiskeho morja “tenis plażowy”.