Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje (17.06.2015) „kórc“

Štó drje njeznaje přisłowo: Ty njesměš swoju swěcu pod kórc stajić. Abo dalše: Kralej radšo kórc hač knježim wšědnu horstku. Młódši ludźo zawěsce hižo njeznaja kórc, němsce Scheffel. Kórc bě prjedy rumowa měra za zorno a druhe sypane maćizny: Wón dyrbi hišće tři kórcy pšeńcy wusyć. Wulkosć tajkeho kórca bě regionalnje jara rozdźělna, někak mjez 17 a 300 litrami, w Budyšinje wučinješe kórc nimale 110 litrow. Wot kórca jako rumoweje měry wotwodźena je wotpowědna płoninowa měra; snadź zwisowaše to z mnóstwom žita, kotrež hodźeše so na wěstu płoninu wusywać. Wot kónca 19. lětstotka sem postaji so w Němskej kórc jako štwórć hektara, němsce bě to „Morgen“. W serbskich słownikach jewi so za płoninowu měru „Morgen“ jenož „jutro“, štož hodźi so přez wliw němčiny wujasnić. Burja pak rěčachu skerje wo kórcach; za to namakamy tež w staršich serbskich tekstach dosć přikładow. Měrćin Nowak-Njechorński samo eksplicitnje wujasni, „zo tehdy pola nas rolu njeměrjachu po jutrach a hektarach, ale jenož po kórcach…“.