Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 11.02.2015 „taubes Gestein“

Wěsće Wy, lubi připosłucharjo, što dyrbi być „hłucha kamjenizna“? Ně? Ja tež nic. Njejsym hišće namakała kamjeń, kiž móže słyšeć a tohodla drje tež njeeksistuje hłuchi kamjeń, potajkim kamjeń, kiž ničo njesłyši. Wočiwidnje jedna so při serbskim wurazu wo ryzy přełožk němskeho „taubes Gestein“. Při přełožowanju njeje so prosće wobkedźbowało, zo ma němske „taub“ wjacore woznamy, za kotrež wužiwamy w serbšćinje wšelake wotpowědniki. Prěni je hižo mjenowany „hłuchi“: Čłowjek, kotryž njemóže prawje słyšeć, je hłuchi. Dalši woznam poćahuje so na dźěle ćěła, hdyž su bjez začuća. Serbski wotpowědnik za to je „tupy“. Tak móža ruki wot zymy cyle tupe być. A třeći woznam němskeho „taub“ zwuraznja, zo někajkej wěcy typiska kajkosć abo typiski wobstatk faluje: němske „taube Nuss“ rěka, zo wobsteji worjech jenož z łupizny, je to potajkim „prózdny worjech“. Kćenja rostlinow, z kotrychž njenastawaja žane płody, su „jałowe kćenja“. A w hórnistwje pomjenuja kamjeniznu bjez rudy „taubes Gestein“, serbsce je to „njewužitna kamjenizna“ abo „njewužitny kamjeń“. Tute kamjenje su prosće wotpadki, kiž njehodźa so wužiwać.