Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 22.10.2014 „nowić“

W serbskim spěwje rěka „Dźeń kóždy słónco domoj dźe a zaso pruhi nowi“. Tež Jakub Bart-Ćišinski je sej přał, zo ma so – citat: „narod nowić“. Słowjeso nowić so dźensa jenož hišće  lědma hdy wužiwa, a w nowšich słownikach tuž hižo zapisane njeje. Dźensa prajimy, zo ma so něšto „wobnowić“ abo „ponowić“ – a tuž wužiwamy prefigowanej formje w zmysle němskeho woznama „etwas erneuern“. Doma móžemy dobru stwu ponowić, na přikład z nowej tapetu abo barbu, a „modernje“ potom prajimy, zo smy renowěrowali. Tež twarjenje so wobnowi, ale prajimy tohorunja, zo so slub wobnowi, na př. při slěbornym abo złotym kwasu. Substantiwiskich zestajenkow je tójšto, znajemy nowotwar, abo nowotwórbu, tež knihi maja nowowudaća – a dokelž smy žiwi w razantnje so wuwiwacym swěće, je stajnje nowych wěcow a wunamakanjow. Je tuž wšojedne, što chceće w swojim žiwjenju hišće noweho zeznać, hač chceće něšto ponowić, ponowjeć abo wobnowić resp. wobnowjeć – přeju Wam, lubi słucharjo rjany nowy dźeń z nowymi idejemi ...