Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 30.07.2014 „Waschbär“

Tam a zas zhonimy z powěsćow wo přiběracej populaciji wšelakich dźiwich zwěrjatow a jich zadomjenju w městach. K tutym zwěrjatam słuša tež němsce mjenowany „Waschbär“. Mamy za tute zwěrjo, kotrež je poprawom w Sewjernej Americe doma a so hakle wot srjedź 20. lětstotka sem tež w Europje rozšěri, poprawom serbske mjeno? Hornjo- a delnjoserbsce rěka tute zwěrjo „šup“, pólsce „szop“. W juhosłowjanskich rěčach praja „rakun“, štož je požčonka z jendźelšćiny a tuta je sej zaso pomjenowanje racoon z indianskeje rěče požčiła. Tam woznamjenja mjeno tak wjele kaž „tón, kiž z rukomaj šudruje a drapa“ – tak mjenujcy wobchadźa šup ze swojej cyrobu. Češa, Słowakojo kaž tež Italčenjo, Japančenjo a Němcy wužiwaja porno tomu motiw myća w swojim pomjenowanju, ně. Waschbär, čěsce (medvídek) mýval. Zwisuje to z wašnjom šupow, zo swoju žratwu do wody tunkaja, takrjec najprjedy myja – to pak płaći jenož za šupy w jatbje. A tam sej ja je radšo wobhladam hač doma w zahrodźe abo we wotpadkowych tonach, hdźež móža po nocach chětro wjele na hłowu zestajeć.