Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 16.04.2014 „wošacowanje“

Katolski Posoł ma wot januara sem nowu rubriku „Před 100 lětami”. Hnydom w prěnim přinošku čitachmy, zo bě so w lěće 1914 w Drježdźanach zešoł wosebity wuběrk, kotryž so serbsce pomjenowaše „Wuběrk za wošacowanje dźěłowych mocow”. Na prěni pohlad zda być słowo „wošacowanje” njezrozumliwe, móžu sej pak z konteksta wučitać, wo čo dźe, mjenujcy wo trochowanje abo powobličenje. Ale zwotkel přińdźe tute słowo „wošacowanje”? Je to prosće němska požčonka; zakład za nju bě němski werb „schätzen”. Tón je so přewzał do serbšćiny jako šacować; samo Pful je tutón werb do swojeho słownika zapisał. Wot jednoreho werba šacować je wotwodźeny perfektiwny werb wošacować. W dwuzwjazkowym němsko-hornjoserbskim słowniku namakamy werbowy porik šacować a wotšacować, nic pak wošacować. Byrnjež werb wošacować w žanym słowniku njestał, wustupuje w staršich hornjoserbskich tekstach, wosebje w Katolskim Posole, poměrnje husto. Puristiske prócowanja wo tak mjenowanu „čistu” spisownu rěč su drje k tomu wjedli, zo so šacować a wošacować w dźensnišej spisownej hornjoserbšćinje wjace njewužiwatej.