Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 02.04.2014 „Pensionarojo a seniorojo“

Njedawno sym tu rěčała wo woznamje a pochadźe słowow wuměnkar a rentnar. K rentnarjej měł so wudospołnić hišće wuraz pensionar – tak mjenuje so statny zastojnik na wuměnku, dokelž njedóstawa wón žanu rentu, ale pensiju jako starobne zastaranje. Mamy pak w serbšćinje hišće dalše pomjenowanja za staršich ludźi. Wo starcach a staruškach so w tym zwisku radšo njerěči, wšak su naši wuměnkarjo dźensa zwjetša dosć agilni a witalni. Tohodla drje je so jako eufemizm zadomił wuraz senior. Z łaćonšćiny pochadźacy wuraz „senior“ wšak rěkaše prěnjotnje jenož „starši“, štož je stopnjowana forma wot „senex“ – „stary“. Zwjetša dźěše wo najstaršeho w swójbje abo w někajkim kruhu, chiba zo měješe so rozeznawać nan wot syna ze samsnym předmjenom, potajkim na př. Michał Šołta senior wot Michała Šołty juniora. W najnowšim času pak wužiwa so „senior“ jako powšitkowne zdwórliwe pomjenowanje za ludźi wyšeje staroby, a w tym woznamje wustupuje tež žónska wotwodźenka „seniorka“. W zapadnej Němskej je so tele wašnje někak wot 70tych lět rozšěriło. W towaršnosći z idealom młodosće njecha nichtó stary być, a tuž wabja hosćency a hotele z wosebitymi poskitkami za seniorow a seniorki a starownje mjenujemy tohodla radšo domy seniorow, a mamy samo Zwjazkowe ministerstwo za swójbu, seniorow, žony a młodźinu.