Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 21.12.2011 jeli

Wužiwanje słowčka jeli – po słownej družinje konjunkcija – je tema dźensnišeho rěčneho kućika, a tuž „zapakuju“ teoretisku gramatiku takrjec do „hodowneho konteksta“. Po funkciji wjaza „jeli“ pódlansku sadu z hłownej sadu, a wobsahowje formuluja so w wěste wuměnjenja, pod kotrymiž so jednanje hłowneje sady wotměwa, na př.: „Jeli sće dušni byli, wam rumpodich - abo tež Bože dźěćo – něšto wobradźi“. Dokelž wustupuje konjunkcija w rozdźělnych wariantach, móžemy runje tak prajić „jelizo sće dušni byli“ abo „sće-li dušni byli”. We wobchadnej rěči wužiwatej so hejzo abo tež hejzoli, a tak připowědźitaj nan abo mać dźěćom: „Hejzo resp. hejzoli sće pěkne byli, dóstanjeće to abo tamne”. W gramatice steji, zo móže so konjunkcija jeli we wšěch padach přez hdyž narunać. Přeju wam tuž, lubi posłucharjo, zo by wam rumpodich něšto přinjesł - tež „hdyž njejsće stajnje dušni byli”- měrne a žohnowane hody, čas za swójbnych a za lubych.