Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 31.05.2017 Šćipka sele

Kito Lorenc napisa jónu baseń wo pěknym mužu, kiž pře wšu měru lubowaše poliwku. Tola něšto jemu w njej falowaše, někajke cyle małe wonajke wono. Zawěsće zhódaće lochko, wo čo jemu dźěše: wo kusk sele - tak cyle mało, kaž móžeš mjez palcom a porstomaj přimnyć. Němsce je to "eine Prise". Serbsce mjenujemy to husto z požčenym słowom priza abo z pomjeńšenku prizka. Tola mamy tež serbskej wurazaj za to, kotrejž chcu wam dźensa do pomjatka zwołać. Najznaćiše drje je šćipka - tute słowo wužiwa so w mjenowanym woznamje na př. w loni wudatej kucharskej knize "Warimy z Tomašom". Pochad słowa je wočiwidny: šćipka je to, štož přimnješ z porstami, jako by do něčeho šćipnył. W słowniku namakamy hišće wariantu šćěpjo, z genitiwom šćěpjeća, tola wone drje, sudźo po tekstowym korpusu, hižo tak rozšěrjene njeje. Tola serbske přisłowo wuči: Jelizo šćěpjo doseli, njesypaj horšće! Haj, druhdy zaleži woprawdźe jenož na prizce, šćipce abo šćěpjeću, hač nam poliwka zesłodźi abo hač je njeselena abo přeselena.