Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 16.11.2016 Namrěć - zdźědźić - herbować - wotkazać - zawostajić

Něchtó chce statok z ležownosću předać abo někomu zdźědźić - tak čitach w juliju w Serbskich Nowinach. Prěnje - statok předać - njeje snano problem, tola z druhej ideju - statok někomu zdźědźić - mam swoje ćeže. Zdźědźić móžemy mjenujcy jenož něšto wot někoho, móžemy tež něšto namrěć - to je potom namrěwstwo, wobchadnorěčnje drje so tež z němskej požčonku praji, zo něšto herbujemy. Tola někomu něšto zdźědźić - to njeńdźe. Tu wužiwamy w serbšćinje hinaše werby: Starši swojim dźěćom něšto wotkazaja, to je potom jich wotkazanje. Druha móžnosć je wuraz zawostajić - Nan je synej pjekarnju zawostajił - to je potom zawostajenstwo. Widźimy potajkim: W serbšćinje rozeznawamy leksikalisce dosć jasnje dwě stronje daledaća wobsydstwa po smjerći. Hdyž na tutym puću něšto dóstanjemy, móžemy to namrěć abo zdźědźić, wobchadnorěčnje tež herbować. Hdyž pak smy sami hižo w pokročenej starobje, měli so starać wo to, zo swojim potomnikam něšto zawostajimy abo wotkazamy.