Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 23.03.2016 poł a połojčny

We wšelakich wobłukach njewupisaja so hižo połne dźěłowe městna, ale – ně. prajene: halbe Stellen. Čitała sym za tutón wuraz něhdźe: połojčne městno.  Wězo móžu so wo tym wadźić, hač je tajke postupowanje optimalne za potrjechenych ludźi a w tym zwisku móžu snadź ironisce wo “połojčnych městnach” rěčeć, ale prawy serbski ekwiwalent za němske “halbe Stelle” je drje “poł městna”: W instituće njejsu loni połne městno wupisali, ale jenož poł městna. Hdyž měnju połojcu cyłka, je to połojca resp. poł něčeho: poł škleńcy (nic: połojčna škleńca), połojca dźěła je dokonjana a nic: połojčne dźěło. Hdyž so na pućach twari a puć tohodla kompletnje njezawrěja, ale jenož połojcu, potom rěka to: połojca puća je zawrjena abo poł puća je zawrjene a nic: puć je połojčnje zawrjeny – to by samo fatalne było. Adjektiw “połojčny” zwuraznja mjenujcy něšto njedospołne, zwjeršne, něšto bjez zajima abo přeswědčenja zdokonjane, na přikład połojčna wěc, połojčne rozrisanje, połojčny zajim; wón wšitko jenož połojčnje čini a rezultat toho je połojčne dźěło. Němski wotpowědnik rěka tu skerje “halbherzig”. – Wobkedźbujće tuž: Tež tón, kiž jenož poł městna ma a tamnu połojcu dnja za swoje zajimy wužiwa, nječini žane połojčne wěcy.