Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 24.10.2012 Kermuša

Čas kermušow w serbskich wosadach je so zahajił. Mjeztym zo so w někotrych wosadach kermušny swjedźeń wobmjezuje na swjatočnu Božu mšu a nyšpor, knježi we druhich wosadach mjeńši abo wjetši hołk a tołk. Wosebje dźěći so hižo wjesela na šifki, losbudu a cokorwatu, dorosćeni na kermušny tykanc, horce wino a šisbudu. Nó haj, tak so doma rěči, a to njech je w porjadku, za mnje je to dobra składnosć wo serbskich wurazach přemyslować, kotrež móžu tež w spisownej serbšćinje wužiwać. Mjenowane šifki wězo njejsu čołmiki, kotrež so po wodźe kolebaja, ale su to čumpjele abo karusel. A město losbudy a šisbudy móžu wězo prajić: buda za losowanje a buda za třělenje. A město wobchadnorěčneje cokorwaty bych tola radšo pisała: cokorowa wata – kaž Kito Lorenc w swojej žortnej basni „Słódko a krótko“:

Balonk Jank,
cokorowa wata Kata
a lizawka Lizka
dom dundachu z rumla.
Lizka lizaše.
Kata tykaše.
Jank najprjedy wisaše.
Nadobo hikaše,
do lofta masny
– a prasny.