Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 04.07.2012 Křińčka

Štóž z nas so njewjeseli, hdyž je přeprošeny na serbski kwas. K tajkemu prawemu serbskemu kwasej słuša dar słónkow: křińčki, potajkim wowcki abo honačiki z butry. Mjenje znate snadź je, zo rěka tež njedźela do kwasa křińčki a to tohodla, dokelž dóstaštaj prjedy młodej mandźelskaj na tutej njedźeli butrowe wowcki darjene, zo bychu móhli hospozy z nimi kwasny tykanc napjec. Dźensa pyša křińčki kwasne blido. Jako rěčespytnica mje wězo zajimuje słowny pochad wonych křińčkow. Křińčka resp. dźensa wužiwana pluralowa forma křińčki, wšak je jich přeco wjace na talerju, nima ničo činić ze słowom křćić kaž sej to snadź někotři mysla. Wězo klinčitej słowje podobnje, so pak cyle hinak pisatej. Słowo křińčka zwisuje ze słowom křinja a křińčka je pomjeńšenka, štož nas njedźiwa hladajo na jich wulkosć. Zakładny woznam je „wužłobjene sudobjo“, potajkim mały drjewjany nopašk z wotpowědnym rězbarjenym mustrom, do kotrehož so butra stołka a z kotrejež na kóncu hotowa křińčka nastanje.
Kelko wěrnosće w prajidmje tči, zo změje kwasny porik pozdźišo telko dźěći kaž je křińčkow na talerju, njewěm; tole bych mandźelskimaj radšo sama přewostajiła.