Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 12.10.2011 Wandrowski

Čitach jónu, zo je so młody rjemjeslnik po třilětnej walcy nawróćił. Nimo nowšeje němskeje požčonki „walca“ wužiwamy w serbšćinje dalšu němsku požčonku za tutón hišće dźensa žiwy nałožk rjemjeslniskeho pućowanja, a to je „wandrowstwo“. A tón, kotryž na wandrowstwo chodźi, rěka „wandrowski“. Štóž so rozsudźi hić na wandrowstwo dyrbi so měć po krutych kaznjach. Jenož ći, kotřiž njejsu ženjeni, žane dźěći a žadyn dołh nimaja a kotřiž su swoje rjemjeslniske pruwowanje złožili, smědźa so na puć podać. W času swojeho wandrowstwa njesmědźa so swojej ródnej wsy na 50 km bližić. Wandrowskeho spóznajemy na jeho wosebitej drasće: wón ma ćmowy mjechki kłobuk ze šěrokej kromu, běłu košlu bjez kornara, cholowy a lac ze symboliskej ličbu kneflow kaž tež něšto podobne kaž krawatu; na njej spóznaja fachowcy, kotremu rjemjeslniskemu zjednoćenstwu wandrowski přisłuša.
Štóž so zajimuje za stawizny a dźensniše tradicije tutoho wandrowstwa, doporučam wopyt informatiwneho muzeja „Herbergsmuseum“ w Blankenburgu w Smolinach. Snadź namaka tam přichodny młody rjemjeslnik nastork za dyrdomdejstwo, na kotrež najskerje čas žiwjenja njezabudźe.