Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 01.06.2011 Bože spěće

W katolskich stronach mjenuje so jutřiši swjedźeń donjebjesspěće (resp. do njebjes spěća), w spisownej rěči wužiwa so zwjetša Bože spěće. W staršich serbskich tekstach pisaše so město spěće tež cpěće a z tym spóznajemy rěčne přiwuznistwo z dźensa woteznatym werbom cpěć, kotryž so jenož hišće w zestajenkach wužiwa (docpěć, přicpěć). – Na wuchodźe słyšimy tež Bože spiće; něhdy je so tute spiće zdźěla pisało jako stpiće, jako by było wotwodźene wot werba stupić. W serbšćinje pak je gramatiskich přičin dla wuzamknjene, zo wutwori so substantiw stpiće wot stupić, werbalny substantiw móže jenož rěkać stupjenje. Zwjazanje słowa s(t)piće z werbom stupić je tuž rezultat ludoweje etymologije, snadź su při tym myslili na wotpowědniki w druhich słowjanskich rěčach, wšak rěka Bože spěće delnjoserbsce do-njebja-stupjenje a wotpowědny dźeń je stupny stwórtk, pólsce rěka to Wniebowstąpienie Chrystusa a čěsce Nanebevstoupení Páně. – Zwotkel přińdźe dialektalna forma spiće město spěće, njemóžu Wam přeradźić, ze stupjenjom pak w hornjoserbšćinje tute słowo ničo činić nima.