Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 23.02.2011 ličbniki

Njedawno mi něchtó powědaše, zo „su na jeho narodniny pjeć hólcow přišli“. Fakt drje bě zwjeselacy, wuprajenje pak korektne njebě. Haj, z ličbnikami je tajka wěc w serbšćinje! Praji so, zo je na narodniny jedyn hólc přišoł, zo staj dwaj přišłoj, abo zo su třo abo štyrjo hólcy přišli. Tež sada bjez ličbnika pjeć by prawa była, potajkim: „na jeho narodniny su hólcy přišli“. Wosebitosć serbšćiny pak we tym wobsteji, zo wužiwa so forma słowjesa w jednoće, hdyž je ličba wyše 5 dźěl subjekta. Tuž ma rěkać, zo „je na narodniny pjeć hólcow přišło“. Tak prajimy na přikład tež, zo na blidźe pjeć šalkow steji a nic: zo steja na blidźe pjeć šalkow. Runje tak drje so wšitcy wjesela, zo su so poslednje tři tydźenje šulskeho lěta spěšnje minyli, ale: pjeć tydźenjow šulskeho lěta je so spěšnje minyło. A jeli změjeće w blišim času narodniny, potom wam přeju, zo by na waše narodniny wjace hač pjeć ludźi přišło.