Rěčny kućik z dr. Anju Pohončowej, 05.08.2020 Serbska rěč so wuwiwa – Rěčny kućik

Njedawno wopraša so mje znata, čehodla namakamy druhdy přispomnjenja awtora pod nadpismom "Dosłowo", hdyž steja tola na kóncu a nic na spočatku knihi, potajkim do teksta? Abo čehodla mjenujemy to doswjedźeń, hdyž wotměje so po swjedźenju? Substantiwy z předwěškom do- su w serbšćinje rědke, zwjetša wustupuja jako werbalne substantiwy, su potajkim wot werbow wotwodźene (doswjećić è doswjećenje němsce "Schlussfeier"). Tajke werby woznamjenjeja jara husto wukonjenje jednanja hač do kónca: wón je łuku dosykł, daj mje dorěčeć abo dopisaj skónčnje nastawk; němsce bychmy tajke werby wopisali jako "etwas zu Ende oder fertig machen: "zu Ende mähen, zu Ende reden/ausreden" atd. Snano je so tutón woznam předwěška do- přenjesł na substantiwy typa dosłowo. Wšitke tajke słowa mjenujcy zwuraznjeja někajke zakónčenje: w dosłowje zjima awtor někotre mysle a doda snano pozadkowe informacije k nastaću knihow a z tym swoju knihu zakónči; z doswjedźenjom je kónc ze swjećenjom někajkich, zwjetša kulojtych narodnin a Božeho ćěła dochowanje njerěka ničo druhe hač zakónčenje oktawy swjedźenja Božeho ćěła.