Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 25.08.2010 ale abo pak

Druhdy chcemy při rěčenju wšelake fakty napřećo stajić. Za to wužiwamy w serbšćinje mjez druhim słowčce ale a pak: Měrćin rady dołho spi, ale dyrbi wšědnje hižo w pjećich stawać. Marka trjeba nowe awto, nima pak dosć pjenjez.
Na prěni pohlad, hdyž hladamy na woznam, njeje tu rozdźěla, hač rjeknjemy ale abo pak. Ale móžemy jej snano prosće mjezsobu wuměnić? Tu dyrbju prajić ně – čert tči w detailu.
Słowčko ale stajimy přeco na spočatk sady, wone funguje jako wjazawka mjez sadomaj. Porno tomu njesteji pak k wuzběhnjenju napřećiwka ženje na spočatku, ale zwjetša na druhim městnje. Nichtó drje njeby rjekł: Michał rady dołho spi, pak dyrbi wšědnje hižo w pjećich stawać. Skerje bychmy prajili: Michał rady dołho spi, dyrbi pak wšědnje hižo w pjećich stawać. A tež nawopak njemóžemy wjazawku ale na městno słowčka pak stajić, hačrunjež to husto dosć słyšimy: Marka trjeba nowe awto, nima ale dosć pjenjez. – Ale to njeje dobra serbšćina. Tajkemu wužiwanju słowčka ale kmótři němske aber, wotpowědnik našeho ale. Wone móže so we woběmaj pozicijomaj wužiwać – na spočatku sady abo na druhim městnje. Serbsce pak mamy rozeznawć: Jurij so směje, Jan pak płaka. Abo tež: Jurij płaka, ale Jana to njemyli.