Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 23.06.2010 na

Hakle njedawno je wam, lubi čitarjo, moja kolegina w rěčnym kućiku něšto wo wužiwanju prepozicije na powědała. Njewospjetuju ničo, přiwobroću pak so wužiwanju mjenowaneje prepozicije, kotrež zwisuje z podaćom časa. Słyšach někoho prajić, hdy su kemše na Božim ćěle, a tajkej informaciji so njemało dźiwach. W tutym konteksće bě so prepozicija na ze substantiwom we wopačnym kazusu zwjazała. Prawje ma tuž rěkać, zo su kemše na Bože ćěło abo zo bě so holca na Bože ćěło jako družka woblekła. Tak praji so tež, zo je to wječor na swjateho Jana, abo kaž njedawno w časopisu Pomhaj Bóh čitachmy, zo „Přińdu će na Jana wopytać.“– ženje pak *na Janje! Dale spěwamy w nazymniku na swjateho Měrćina abo tež na Měrćina – ale ženje nic *na Měrćinje! Tež tute zmylki zwisuja prawdźepodobnje z wliwom němčiny a z wopačnym přełožowanjom do serbšćiny.