Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 02.06.2010 změna a na e 2

Njedawno dźěše w rěčnym kućiku wo změnu a na e mjez mjechkimaj konsonantomaj, kotraž je w spisownej rěči obligatoriska, to rěka zawjazowaca. Při tym so jenož na kóncowce ami a aj poćahowach, potajkim na typaj z přećelemi a dwaj mužej. Samsny zjaw pak wobkedźbujemy tohorunja srjedź słowa. Na jednej stronje potrjechi to stare słowjanske słowa a požčonki. Přirunujemy jónu někotre přikłady z delnjoserbšćinu, kotraž tutu změnu njeznaje: hs. jejo – ds. jajo abo hs. jehnjo – ds. jagnje. Na druhej stronje potrjechi to słowa, hdźež so słowny korjeń změni, na př. adjektiw rjany – adwerbielna forma rěka rjenje; adjektiw swjaty – nom. plurala pak je swjeći, infinitiw ćahnyć, ale wón ćehnje. Ale, žane prawidło bjez wuwzaća: Změna a na e w słownym korjenju je jenož pola někotrych słowow přesadźene, wšak njerěčimy wo zelenej žebje abo wo rjanym šeće, ale wo zelenej žabje a rjanym šaće.