Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 14.04.2010 Trjebam ja to činić abo dyrbju ja to činić?

„Trjebam ja to činić?”, wopraša so mje njedawno mój syn. Dobre prašenje! Dźeń a husćišo słyšu tutu formu, wosebje pola dźěći, ale tež pola młódšich dorosćenych. Za mnje je wužiwanje werba trjebać město praweho dyrbjeć w tutym konteksće nowy zjaw a prašam so, što za tym tči. Myslu sej, zo zwisuje wužiwanje werba trjebać město dyrbjeć z tym, zo je negowany werb njetrjebać jako modalny werb napřećiwk werba dyrbjeć: To, štož ći praju, njetrjebaja druzy słyšeć. Tu bych tež negowany njedyrbjeć prajić móhła: To, štož ći praju, njedyrbja druzy słyšeć. Chcu-li pak tute wuprajenje pozitiwnje zwuraznić, njesměm werb trjebać wužiwać, ale dyrbjeć, potajkim: To, štož ći praju, dyrbja wšitcy słyšeć. Zo wužiwaja dźěći w tajkich kontekstach werb trjebać hodźi so drje z tym wujasnić, zo prosće postupuja kaž pola druhich werbow: njespěwam – spěwam, njewuknu – wuknu a tak dale. – Hdyž Wy, lubi posłucharjo, werb trjebać w podobnych sadach zasłyšiće, njetrjebaće so korektury bojeć, haj, dyrbiće na dobro serbšćiny zapřimnyć.