Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 24.03.2010 Nazdar!

Hižo w dźěćacych lětach sym so dźiwała, zo nan wěstych ludźi jenož z „Nazdar!”“ strowješe. Běchu to předewšěm znaći, z kotrymiž bě po wójnje w Čěskej přebywał a wottam postrow Sokołow sobu přinjesł. „Nazdar!“ wšak přiłowachu sej prjedawši serbscy Sokoljo hač do lěta 1933. Tež w sportowej hodźinje w šuli strowja šulerjo ze „Sportej – zdar!“, a dźensa strowja w Sokole samo „Sportej a narodej – zdar!“. Hdys a hdys namołwja někotryžkuli Serb „do dźěła zdar!“. W słowniku steji za nazdar, zo je to interjekcija a wotpowědnik za němske „Zum Gruß!“. Poprawom zwuraznjetej zdar resp. nazdar přeće za dobre poradźenje. Tuž přeju wam, lubi posłucharjo, zo by so dźeń derje radźił, njewotwisnje wot toho, hač wam „sportej zdar“, „nazdar“ abo „do dźěła zdar“ přiłowam.