Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 31.03.2010 rano – ranko – ranje

„Hdźe je mi woda jutrowna ze žórła čerstweho,
štó mi tej jasnej načerpa do słónca na ranko?”
Tak rěka pola Zejlerja w znatym spěwje. Ranko – rano, tomu wotpowěduje němske „am Morgen, in der Frühe, früh“. Der Morgen pak je serbsce ranje. W Zejlerjowym „Podlěću“ rěka na přikład „Ćichu kročel stupa ranje“, w jeho „Žnjach“” pak „kapon spěwa, ranje hlada“. Strowimy dźě „Dobre ranje“ a spěwamy „Dobre ranje, spodobanje …“. Wotpowědnje prajimy, zo je to rańši spěw, rańši sport abo zo su to rańše kemše. Ranje pak ma tež hišće dalši woznam – der Osten – a móže město słowa wuchod stać. Rańši, rańše w zmysle wobzorosměra so tak husto hižo njewužiwa, znate su hišće konteksty kaž rańše kónčiny, abo narańše wjeski. Jako rańši postrow praju Wam „Dobre ranje!“, wam w narańšich kónčinach runje tak kaž druhdźe. A jeli chceće po jutrownu wodu hić, wěsće, zo dyrbi to do ranja być.