Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 03.02.2010 Sněženki, sněhaki a sněhowki

Přeco hišće je moja tema sněh, hačrunjež by mi poprawom mjeztym bóle za nalěćom było. Dźensa chcu wam předstajić někotre wot sněha wotwodźene słowa. Te su wězo zwjetša někak ze zymu zwjazane, ale budźeće widźeć, zo su tež wuwzaća. Tu mamy najprjedy tute małe sněhowe hwěžki – na nje prajimy dźensa zwjetša sněženki – tola w staršich časach wužiwaše so skerje słowo sněžinki, jim wotpowěduja dźensa hišće delnjoserbske sněžynki. Hdyž je so tych sněženkow/sněžinkow dosć našło, wućehnjemy sej rady sněhaki – němsce Ski abo Schi a z nimi sněhakujemy. To je zajimawe słowo, kotrež sej za nowočasnu wěc raz njejsmy wupožčili z němčiny, haj ani z čěšćiny – tam su to lýže – ani z pólšćiny, hdźež praja narty. Sněhaki su tuž čisće serbska twórba, tež delnjoserbsce rěkaja wone sněgaki. Hdyž pak ze sněhom potom skónčnje na kónc dźe, čakamy njesćerpliwje na sněhowki. To su te małe běłe zwónčki, kotrež znajemy jako pósłow nalěća – te mjenuja Delnjoserbja cyle hinak, mjenujcy sněgulki. Polacy maja wobrazliwe mjeno za sněhowku, je to przebijśnieg – wšako wurostu wone husto hižo, hdyž je dokoławokoło hišće wšo połne sněha. A w čěšćinje praja jim sněženky – tuž kedźbu, hdyž sće pola čěskich susodow, tam sněženki njepadaja, ale rostu.