Rěčny kućik dr. Jany Šołćineje z wusyłanja 23.09.2009 dwejoch?

Dualowe formy su wosebitosć serbšćiny, jich wužiwanje pak wobradźa hustodosć ćeže. Tak słyšimy husto wuprajenja kaž: po dwejoch hodźinach sym to abo tamne činiła abo sym dwejoch přećelow zetkała. We wobchadnej serbšćinje so formy mjenowaneho typa dźeń wote dnja wužiwaja, a samo w tekstowym korpusu namakach přikłady kaž: „w dwejoch rěčach myslić a so pohibować *“ abo „Na kóždym z dwejoch talerjow ležeštej dwě wulkej skibje**“. Awtorow tuteju dweju – nic tutych dwejoch – tekstow nochcyła mjenować, wšako je mnoho dalšich přikładow. Tuž wobhladajmy sej korektne wužiwanje dualowych formow: ličbnik dwaj deklinuje so kaž sćěhowacy substantiw, potajkim: sym po dwěmaj hodźinomaj abo po dwěmaj dnjomaj to abo tamne činiła, a w zwisku z wosobami rěka korektnje, zo sym na př. dweju znateju zetkała. W citowanymaj přikładomaj měło tuž prawje rěkać, zo w dwěmaj rěčomaj mysliš a so pohibuješ a zo na kóždym z dweju talerjow něšto ležeše. Z tym pak nětko po nimale dwěmaj mjeńšinomaj skónču.

• Brězan, Habakuk 2004, *
• Rozhlad 1999