Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 18.03.2009 Sprócniwy a njesprócniwy

Zo byšće tu kóžde ranje něšto noweho słyšeć móhli, je trěbne sprócniwe dźěło našich rozhłosownikow – abo rěka to snadź njesprócniwe dźěło? Woboje je móžne a to je paradoks w serbšćinje. Poprawom wšak nastanje napřećiwk, hdyž k někajkemu adjektiwej připowěsnjemy złóžku nje-, potajkim luby – njeluby, přećelny – njepřećelny. Pola sprócniwy a njesprócniwy pak tomu tak njeje, wobě słowje móžetej měć woznam ‘pilny, dźěławy’. W tym zmysle móžemy rěčeć wo sprócniwym abo njesprócniwym čłowjeku abo tež wo sprócniwym abo njesprócniwym dźěle a měnimy we woběmaj padomaj to samsne. Tola přińdźe hišće zajimawišo. Słowo „sprócniwy“ móže za to hišće něšto druhe rěkać. Wo sprócniwym dźěle móže so mjenujcy tež rěčeć, hdyž sej někajki nadawk jara wjele napinaceje prócy a wulku sćerpnosć žada, němsce prajimy na to mühselig abo langwierig.
Přeju wam za dźensa, zo so wam wudani, hdyž sprócniwje abo njesprócniwje dźěłaće, wšojedne, hač maće lochki abo sprócniwy nadawk.