Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 08.10.2008 Torhace wjelki

We Łužicy su so wjelki zadomili. Wone su k nam připućowali ze susodneje Pólskeje a budźa mjez Łužičanami měšane začuća. Wobswětoškitarjo je witaja jako znamjo njeskaženeje přirody. Mjez wobydlerjemi wokolnych wsow wšak šěri so njeměr, dokelž te rubježne zwěrjata wšak tež něšto žrać dyrbja. A hustodosć je so mjeztym stało, zo su so wjelki do skotu na pastwach dali. Pódla wobrazow z morjenymi wowcami čitamy potom, zo su wjelki wowcy "torhali". To pak je woprawdźe hrozny germanizm, prosty přełožk němskeho werba "reißen", štož je poprawom fachowy wuraz z rěče hońtwjerjow. Serbsce pak so takle njepraji, kaž sym sej ekstra hišće wot serbskeho hońtwjerja wobkrućić dała. A z rěčespytneho stejišća so werb torhać jako pomjenowanje morjenja, jónkrótneho abo wospjetneho, tak prawje njehodźi, wšak jedna so na kóždy pad wo zakónčeny čin. Tu hodźi so lěpje hotowostny werb kaž zakusać abo morić. Tuž prajimy prawje serbsce, zo su wjelki zaso někotre wowcy zakusali abo morili.
Jenož w bibliji čitamy tež serbsce wo torhatych abo torhacych wjelkach, kiž we wowčej drasće k nam přińdu, ale tež tu drje mamy činić z wliwom němskeje abo łaćonskeje předłohi.