Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 19.03.2008 Jutry

Póstny čas chila so ke kóncej a wjeselimy so hižo na jutry. Za rěčespytnika je to přijomna składnosć, sej jutry pod rěčnym aspektom bliže wobhladać. Za tutón swjedźen wužiwa so we wšitkich hornjoserbskich dialektach wuraz jutry. Rozdźěle su tu jenož fonetiskeho razu kaž jutry, jutre abo jitre. We Wojerowskich a Sprjejčanskich kónčinach praja Serbja witry. Słowo jutry pochadźa z prasłowjanšćiny a pomjenowaše něšto jasneho a swětłeho. Naši prjedownicy zwjazowachu z jutrami swětły počas po ćmowej zymje, potajkim spočatk nalěća. W Delnjej Łužicy wužiwaja wuraz jatšy, wokoło Gródka tež jatśi a w Slepjanskich a Mužakowskich kónčinach jastry. Někotři wědomostnicy maja słowo jatšy za zdźědźene prasłowjanske słowo z woznamom nalětni swjedźeń, potajkim podobnje kaž za jutry. Za druhich wědomostnikow je to požčonka ze starogermanšćiny resp. starojendźelšćiny. Njech je kaž je: Přeju wšitkim připosłucharjam serbskeho rozhłosa žognowane a wjasołe jatšy, žognowane jastry, žohnowane a wjesołe jitry, witry a jutry a našim křižerjam wjele zboža!