Rěčny kućik dr. Anje Pohončoweje z wusyłanja 25. julija 2007 Laus / Blattlaus

Zdźěla napadnje mi njekorektne nałožowanje pomjenowanja za wěste škódniki: Měnju na přikład wši resp. pši, kiž so wužiwaja tež za tajke škódne insekty, kiž na rostlinach sydaja a serbsce prawje rěkaja: šmicy resp. lisćowe šmicy, zo bychmy je rozeznawać móhli wot kuntworow. Němsce rěkaja wone Blattläuse, dokelž sej swoju žratwu jenož pola rostlinow pytaja. Napřećo tomu trjebaja wši čłowjeka abo zwěrjata, kotrychž krej cycaja. W dwuzwjazkowym němsko-hornjoserbskim słowniku je wšak zapisane jenož woš, pluralowa forma je wši, w katolskim dialekće pak znaja jenož słowo pša, w pluralu pši. A čehodla? Zwisuje to z tym, zo so zukowa kombinacija wš hubjene wurjekuje. Tohodla praji so tež šitcy a nic wšitcy. Zuk p je najbliši zuk, kiž hodźi so před š poměrnje derje wurjekować: pši. A wot deklinowanych formow – potajkim wot tych pšow – je tute p potom přešoł do nominatiwa, kiž rěka pša. – Zakónčić chcu z rjanym pśisłowom: Štož je lěpše dyžli woš, to sej swěru domoj noš!