Rěčny kućik Marka Grojlicha z wusyłanja 20. junija 2007 Wjesne mjeno Rakojdy

Rakojdy blisko Barta: mjeno wsy klinči za rakami, za wonymi zwěrjatkami w čistych rěčkach a hatach, kiž móža će ze swojimi nožicami porjadnje do porsta šćipnyć. A raki su – jeli je do kropa ćisnješ – nadobo čerwjene a potom móžeš je jěsć, wežo jenož małe kuski mjasa, kiž so pod tołstej škorpiznu chowaja. A ludźo, kiž to činja, su jědźcy rakow abo RAKOJĚDY. Tak abo podobnje wukładowachu sej něhdy mjeno wsy, kotraž rěka němsce Rackel. W němskej formje so drje chowa mjeno jeje załožerja, jedneho Rakila abo Rakovela. Najskerje, tak měnja mjenowědnicy, su Serbja w Bartskich kónčinach potom z Rakovela činjeli Rakojědy. To bě ludowa etymologija. Njech je kaž je – Rakojdy leža při rěčce, w kotrejž bě prjedy jara wjele rakow, a nad tutej rěčku pozběhuje so Rakojdźanske hrodźišćo Złótnik. Wo hrodźišću so powěda, zo leži tam wulki pokład. Ja sym na Złótniku był, pokład njejsym wězo namakał, ale runje telko hódna je jězba po rjanej krajinje mjez Bartom a Rakojdami, hdźež so pahórčina holi bliži.