Přinošk Marka Grojlicha z wusyłanja 02. meje 2007 Wjesne mjeno Chortnica

Njeje cyle jasne, zwotkel ma wjes Chortnica, němsce Cortnitz, wuchodnje Budyšina, blisko Hrodźišća při A4 swoje mjeno. Snadź plahowachu tam něhdy chorty. Chort je serbski wuraz za "Windhund", kotryž njesměł so přełožić jako wětřikowy psyk - nó, a chort je so tež hinak wužiwał: Snadź wěsće hišće, zo je dźěd něhdy prajił: "Hól chort" abo "To njech chort wozmje!" Hač pak ći stari Milčenjo hižo tajke wosobne psy plahowachu, to ja njewěm. A tuž je mi druha warianta mjena lubša: Korto je to, w kotrymž je woda za konje abo z kotrehož swinje žeru. A Chortnica rěka tak, dokelž leži w pahórkatej krajinje kaž w jednym korće. Sewjernje Chortnicy je potom wšo rune, tam za Bartskej Wowčej horu započnje so hola. A k serbskej zańdźenosći małeje Chortnicy hišće tole: Arnošt Muka je tu kónc 19. lětstotka naličił 137 Serbow a dweju Němcow. W 19. lětstotku bydleše tam Jan Dalwica, za swój čas znaty serbski kěrlušer. A 1943 zemrě tam Jan Róža – Sokoł a sobuzałožer Hrošćanskeho serbskeho towarstwa "Zerja".