Přinošk Marka Grojlicha z wusyłanja 28. měrca 2007 Dźenikecy

W lońšej nazymje mějachmy jara wjele jabłukow. Tuž je wěste, zo tež słucharjo rozhłosa sej hdys a hdys blešu jabłukoweje brěčki popřeja. A snadź pochadźa tuta brěčka z móličkeje wjeski, kotraž rěka serbsce Dźenikecy, němsce Denkwitz. Haj, da Wam tola swita: To je něhdźe južnje Budyšina, na směr Budestecy - tam, hdźež stejachu za čas NDR w nazymje dołhe rynki awtow. W Dźenikecach bě tehdom jedna z mało moštowarnjow!
A kak je to ze serbskim mjenom sydlišća, za kotrež zwěsći Muka před 120 lětami 14 wobydlerjow? Wšitcy běchu tehdom Serbja! W Dźenikecach bydlachu drje wosebje pilni staroserbscy pčołarjo – naši prjedownicy mjenowachu kołče tehdom Děnki. A tak nastachu Dźenikecy, kotrež maja dźensa 47 wobydlerjow. Dodam, zo leži wjeska jara rjenje, wottud widźiš daloko do kraja. Wulku rolu wona w stawiznach ženje hrała njeje, ale jedna zajimawostka je znata: Hač do lěta 1934 běchu Dźenikecy samostatna gmejna, byrnjež běštej tam jenož dwě burskej kuble. Nó, da njemějachu so při wólbach wjesnanosty ćežko. Zastojnstwo so zdźědźi abo buraj so bjez wulkeho činjenja wotměnještaj. Tuž smě so rjec, zo su w Dźenikecach fungowacu demokratiju wunamakali!