Rěčny kućik z wusyłanja 30.8.2006 Hłubik

Štóž rady solotej jě – a ta wšak ma runje sezonu – mi zawěsće přihłosuje: Wosebita chłóšćenka su młódne žołte nutřkowne łopješka soloteje abo solotwje. My smy doma na to prajili [hubik] – a najskerje je to mnohim připosłucharjam runje tak znate. Ale hdyž dźemy po wurjekowanju, tute słowo ani w słowniku njenamakamy, znajmjeńša nic pod h-u po słowje huba. Čehodla? Pohladajmy na pochad słowa: Korjeń je samsny kaž w adjektiwje hłuboki. Hłubik – w spisownym wurjekowanju potajkim [wubik] je to, štož je hłuboko nutřka. Pisamy słowo potajkim prědku z h-ł. A tajke steji wone tež w słowniku. Jako němski wotpowědnik za hłubik a tež za njepomjeńšene słowo hłub podawa so tam słowo Strunk. Hłub abo hłubik w zmysle ‘Strunk’ ma na přikład kałowa hłójčka. Prěnjotnje běše wězo tež z hłubikom soloteje měnjeny jenož twjerdy srjedźny dźěl jeje hłójčki, mjeztym wšak je so woznam trochu změnił. Tohodla móhło so za hłubik soloteje z młódnymi łopješkami němsce prajić tež Salatherz. Tu měł so słownik potajkim hišće wudospołnić.
Ale njech so tón naš hłubik tež hinak pisa hač huba – do huby jón tola rady tyknjemy.