Rěčny kućik z wusyłanja 22.03.2006 Kedźbyhódny - beachtenswert

"Ty sy nam hódny čłowjek, Jano". Tole čitamy w knize Bena Budarja. Je to rědki přikład, wšako so lědma praji, zo je něchtó hódny muž abo hódna žona. Hinak je to w čěskej rěči, tam husto słyšimy, zo je něchtó "hodný člověk". W serbšćinje skerje měnimy, zo je jedna wěc hódna, jara hódna abo samo hódnotna, abo zo něšto na druhej stronje ničo hódne njeje. Znajemy zestajenki kaž mjenjehódny abo runohódny. W serbskej narodnej hymnje rěka na kóncu, zo njech wurostu mužojo (žony nic?), "hódni wěčnoh wopomnjeća". Haj, we wjazbach steji adjektiw hódny, hódna, hódne steji stajnje ze substantiwom w genitiwje: "něšto je wobhladanja hódne", "wukon akterow bě wšeje česće hódny" abo "wustajenca bě kedźbyhódna". Njeje potajkim prawje prajić kedźbuhódny.
Z pomocu "hódny" tworimy tež modernu leksiku, na př. nadhódnotny dawk abo hódnotne papjery. Ja pak so nadźijam, zo bě mój přinošk připosłuchanja hódny, abo lěpje prajene: zo bě zajimawy.