Rěčny kućik z wusyłanja 22.02.2006 Lobejt - labet

Jurij Brězan je njedawno w interviewje w němskich nowinach prajił, zo je so chwilu čuł "malad". To je rědke słowo, a tuž je redaktor je tež hnydom wopaki napisał, mjenujcy zady z t město z d. Němske słowo malad ma woznam "chory, słaby, wučerpany, zdrjeny" a steji jako hesło samo w němsko-hornjoserbskim słowniku. Jako wotpowědnik storčimy tam na zajimawy wobchadnorěčny serbski wuraz lobejt. Hdyž sym to čitała, steješe mi hnydom naša njeboh wowka w Radworju před wočomaj, kak wo někim chorym rozprawja, zo je wón cyle lobejt. Zaso so prašam, zwotkel drje te słowo je, w serbskim etymologiskim słowniku so wone njewujasnja. Zo dyrbi to někajka požčonka być, spóznajemy hižo na tym, zo je přizwuk na poslednjej złóžce. W němskich słownikach, na př. w 10- zwjazkowym Dudenje abo w hoberskim Grimmowym słowniku namakamy słowo labet (prědku z a) z hižo mjenowanym woznamom "chory, słaby atd." Dalši woznam pak je, zo je něchtó w kartowej hrě přěhrał, kotraž so francosce mjenuje la bête – to rěka "zwěrjo, skoćo, bestija". Jasne: přěhračkej a choremu so jenak hubjenje dźe. A to je takrjec korjeń našeho serbskeho słowa lobejt, kotrež je so k nam přez posrědnistwo němčiny dóstało.