Rěčny kućik z wusyłanja 20.07.2005 Poćić so

Je lěćo a wonka je horco, horco kaž w pjecy. Čłowjek so poći kaž swinjo. Pohladajmy tola, hač nima serbšćina hišće wjace wurazow za to, hač tutón wobrot, kotryž ma dokładny němski wotpowědnik – schwitzen wie ein Schwein. Ju wšak – mamy rjane nazorne wurazy: Tak móžeš so poćić kaž młynski kóń – to drje so zwjetša praji, hdyž so při napinacym ćělnym dźěle pót z čurami lije. Smjała sym so, hdyž sym čitała, kak wuskorži so naš sławny Ćišinski runje tak sławnemu Muce srjedź junija 1904 w lisće jara wobrazliwje: Je jara horco, poću so kaž bar w pjecy. Z ewangelskich Serbow drje pochadźa wobrot, zo so něchtó poći kaž Malešanski pop na klětce – hač běše z tym něhdy někajki konkretny Malešanski farar měnjeny, wšak njemóžemy prajić, ale zo je prědowacemu w dołhej sukni na klětce stejo horco – to rady wěrju.
Bohudźak lětsa horcota dotal ženje předołho trała njeje, a hdys a hdys je nam dešćik wodychnyć dał a temperatury zaso na znjesliwu měru přinjesł.