Rěčny kućik z wusyłanja 05.11.2004 "Zhubjeny"

Z wójny abo z riskantnych pućowanjow abo druhich dyrdomdejow so ludźo druhdy njewróća. Někotři tam zahinu – pola wojakow so potom praji, zo su padnyli, ale wo wosudźe druhich njeje ničo znate, woni su "zhubjeni". Němsce so potom praji, zo su "vermisst" abo "verschollen". Je tam wěsty woznamowy rozdźěl. Hdyž nimamy žanu powěsć, hdźe něchtó přebywa, wón potajkim njezjewi so hižo tam, hdźež jeho wočakuja, móžemy hić k policiji a pěizjewić toho čłowjeka jako zhubjeneho – jako "vermisst" – w tutym słowje tči perspektiwa pytaceho. Jako "verschollen" pak płaći čłowjek hakle po wěstym času a po hamtskim zwěsćenju a wobkrućenju zhubjenja. Kak móhło so to nětko serbsce prajić. Zwjetša so w serbšćinje njebudźe rozeznawać a budźe we woběmaj padomaj rěč wo zhubjenym. W Katolskim Posole z časa 1. swětoweje wójny pisa so zasadnje wo zhubjenych, jónu je w spinkach připisane vermisst, ale přichodny schodźenk je hižo deklaracija jako zemrěty, kaž wuchadźa na přikład ze zwěsćenja:

Hdyž ma so dokładniši woznam z prawniskich přičin podać, móhło so jenož z pomocu konteksta wopisać: vermisst – wón je zhubjeny, pytaja jeho; verschollen – wón płaći zarjadnisce jako zhubjeny, je zarjadnisce abo oficialnje jako zhubjeny deklarowany.