Rěčny kućik dr. Sonje Wölkoweje z wusyłanja 27.10.2010 ridrować

„Kak te kolesa ridorweja!“ Takle pisa w swojej knize „Na kóncu dnja“ Jurij Koch. Wězo njeje forma tutoho werba spisownorěčna, ale wotpowěduje dźensnišemu katolskemu dialektej. Spisownje by so rjekło, zo kolesa ridruja. A w formje „ridrować“ je tute słowo w našich słownikach hižo wot Pfuhla zapisane. Druhe słowjanske rěče pak je njeznaja. Ale zwotkel so wone bjerje? Bohužel so naše ridrowanje w etymologiskim słowniku njewujasnja. Tež w němčinje zda so někajke „riedern“, kaž namakamy je w němskej wersiji Kochoweje knihi, někak njeznate. Hornjołužiski dialekt drje tajke słowo znaje, tola tam rěka to skerje „so wokoło honić abo brudźić“ a wjedźe so wróćo na někajke „reitern“, wotwodźene wot „reiten“. To wšak so jako wujasnjenje za serbske „ridrować“ prawje njehodźi. Plawsibelne rozrisanje poskića wulki němski słownik Grimmec bratrow. Tam namakamy słowo „ridern/riedern“ z woznamom ‘třepotać’ a to so za ridrowanje woza hižo lěpje hodźi. Wšako tajki burski wóz po horbatej dróze ridrujo njemało rži a so třase. Tola tute němske słowo je dźensa woteznate. Tuž drje je naše serbske ridrowanje stara požčonka, najskerje ekskluziwna w słowjanskim konteksće, kotraž konserwuje jako rěčny fosil stare němske słowo. A hdyž Was zajimuje, kak tomu pola Jurja Kocha kolesa po dróze ridruja, to wobstarajće sej jeho knihu – móžu Wam slubić, zo budźe to putaca lektura.