Mjeńšina serbšćiny 25.09.2024 z dr. Leńku Šołćic Rěčny kučik - huškać

Před někotrymi tydźenjemi w lěću smy so druhdy jara poćili. Nětko w babylěću, hdyž je wječor hižo chłódno abo w domach njeje hižo tak ćopło, snano toho abo tamneho druhdy kusk huška. Werb huškać wužiwamy, hdyž je nam kusk zyma a dóstanjemy husacu kožu, němsce potajkim ‘frösteln’ abo ‘eine Gänsehaut bekommen’. Etymologiski słownik podawa nimo werba huškać tež słowčko hušk, na př. we wuprajenju mi je hušk za mi je zyma. W Kralowym słowniku namakamy substantiw hušk we woznamje ‘Frost, vorübergehende Kälte’ a k tomu přikład huški mje přeběhuja za ‘mich überfällt Schüttelfrost’. Prěnjotnje je so snano wukřik huš abo hušk z bayerskeho-awstriskeho husch přewzał, kotrež so tam hižo ze starych časow wužiwa, hdyž je někomu zyma. A z toho stej potom nastałoj substantiw hušk a werb huškać. Hdyž was dźensa huška, přitulće so jedyn k druhemu a hižo budźe wam ćoplišo, snano nic jenož ćělnje, ale tež we wutrobje.

dr. Leńka Šołćic